Brulion spadochroniarza - blog kulinarny

o 1/04/2018

Witajcie w Nowym Roku!
Czasami nie mogę uwierzyć, że ten czas tak szybko ucieka. Przełazi mi przez palce, bo ciągle coś i coś. Niestety końcówka roku zakończona totalnym wirusem, który rozwalił mnie na łopatki :( Powoli wracam do sił, ale rozpoczęcie roku z przytupem zdecydowanie odroczone. Mam nadzieję, że od poniedziałku w końcu wszystkie dolegliwości bólowe znikną, a ja zacznę działać pełną parą!

No właśnie, ostatnio w pracy pojawiła się szansa pracy zdalnej. Co sądzicie o takim rozwiązaniu? Pracujecie z domu non stop, czy jednak korzystacie z opcji wirtualnych biur? Długo zastanawiałam się, czy to jest dobry pomysł, ale jednak stwierdziłam, że może warto zaryzykować i praca zdalna może być naprawdę fajnym rozwiązaniem dla mnie. Mieszkam obecnie pod Warszawą i codzienny dojazd do pracy jest dosyć męczący. A jednak siedzenie non stop w domu też nie jest dobrym pomysłem dla mnie. Dlatego poczytałam o co-workingu, biurach wirtualnych i zaczęłam przeszukiwać Internet.

Przypadkowo trafiłam na stronę omnioffice.pl. Dzięki nim udało mi się znaleźć wirtualne biuro, gdzie mogę przychodzić kiedy chcę, mieć kawałek biurka, dobrą kawę, a co najważniejsze miejsce komunikacyjnie bardzo mi pasuje. Ciekawa jestem jak to rozwiązanie sprawdzi się w praktyce, czy taki dojazd do pracy od czasu do czasu da mi więcej swobody i zaoszczędzi czas. Tak ważny w ostatnim czasie.

Dla tych, którzy dysponują trochę większą ilością czasu mam wspaniały przepis, zaczerpnięty z bloga Moje Wypieki. Mój małżon miał niedawno urodziny, wymarzył sobie tort bezowy i padło na poniższy przepis. Rozpływająca się beza, wraz z bitą śmietaną i frużeliną malinową to istne cudo! Polecam, na jednym kawałku nie skończycie, ale śpieszcie się szybko, bo znika momentalnie!

Czekoladowy tort bezowy z malinami

Składniki na 3 blaty bezowe:

6 dużych białek
300 g drobnego cukru do wypieków – ja dałam 200 g
30 g kakao

Trzy płaskie blachy wykładamy papierem do pieczenia lub matą teflonową i odrysowujemy na nim 20 cm okręgi.

W misie miksera umieszczamy białka. Ubijamy na sztywno, pod koniec ubijania dodając cukier, łyżka po łyżce (co bardzo ważne - stopniowo) i cały czas ubijając. Dodajemy przesiane kakao, mieszamy bardzo delikatnie szpatułką. Masę bezową rozdzielamy równo pomiędzy trzy okręgi, wyrównujemy.

Pieczemy z termoobiegiem (wszystkie blaszki jednocześnie) przez 1 godzinę w temperaturze 140 stopni. Blaty czekoladowe lekko wyrosną, popękają, a pod koniec pieczenia środek może się lekko zapaść.

Studzimy w lekko uchylonym piekarniku. Blaty powinny być chrupiące z zewnątrz i delikatne, miękkie w środku.

Uwaga: jeśli nie ma możliwości pieczenia wszystkich 3 blaszek razem, należy upiec osobno 3 bezy, masę bezową przygotowując bezpośrednio przed pieczeniem; 1 blat bezowy to 2 białka + 100 g cukru + 10 g kakao).

Frużelina malinowa:

500 g malin, świeżych lub mrożonych
2 łyżeczki żelatyny w proszku (lub 2 listki)
3 łyżki cukru
2 łyżeczki mąki ziemniaczanej rozpuszczone w 1 łyżce wody

Żelatynę zalewamy 4 łyżkami wody, odstawiamy do napęcznienia.
W małym garnuszku mieszamy maliny z cukrem. Stawiamy na palniku o średniej mocy i podgrzewamy do rozpuszczenia się cukru (maliny puszczą sporo soku i się rozpadną). Dodajemy wodę z mąką, dobrze mieszamy, musimy całość zagotować, a następnie zdjąć z palnika.
Napęczniałą żelatynę dodajemy do gorących owoców i mieszamy. Stawiamy na palniku i podgrzewamy, mieszając, do całkowitego rozpuszczenia się żelatyny. Musimy uważać, aby nie doszło do wrzenia! Zdejmujemy z palnika i zostawiamy do wystudzenia. Masę chłodzimy w lodówce.
Frużelina powinna mieć konsystencję żelu.

Ponadto:

400 ml śmietany kremówki 36%, schłodzonej
150 g świeżych malin

W misie miksera umieszczamy śmietanę kremówkę i ubijamy do otrzymania kremu.

Wykonanie:
Blaty bezowe układamy na paterze/talerzu. Każdy blat smarujemy frużeliną malinową (wykorzystamy całą) i przekładamy bitą śmietaną. Na ostatni blat wykładamy tylko bitą śmietanę. Na wierzchu układamy świeże maliny. Chłodzimy i przechowujemy tort w lodówce do 3 dni. Smacznego!

Witajcie w Nowym Roku! Czasami nie mogę uwierzyć, że ten czas tak szybko ucieka. Przełazi mi przez palce, bo ciągle coś i coś. Niestety ko...

o 11/30/2017

Nie jest łatwo wrócić na stare-nowe śmieci. Jak to w życiu ciągle coś nowego się dzieje. Niestety dla mnie doba jest za krótka, więc blog cały czas w uśpieniu. Kiedyś na pewno wrócę, bo tęskno mi, ale kiedy? Miało być prosto, a nie jest. Miał być szybki powrót jednak nie wyszło. Przede wszystkim zmiana pracy odbiła się bardzo na moim powrocie, bardzo dużo się działo przez ostatnie dni, miesiąc, ale co najważniejsze wszystko zmierza ku dobremu.

Na bloga wróciłam tak szybciutko, żeby pamiętać przepis na zaś. Chodzi o tradycyjne schabowe, które są inne. Dlaczego? Bo są moczone w mleku. Tak tak wiem, ten przepis znając już wszyscy, Magda Gessler ciągle opowiada o nim w Kuchennych Rewolucjach. Jednak ja długo nie mogłam się przekonać. Moczenie mięsa, w mleku, całą noc? W końcu zrobiłam, bo nadarzyła się okazja. I wiecie co? Opłacało się, bo schaboszczaki wyszły przepyszne! Polecam, szczególnie na te zimowe wieczory, kiedy trzeba się rozgrzać i najeść do syta :)

Zapomniałabym! Ostatnio towarzyszy mi pewien portal - apynews.pl. Dzięki niemu wiem, co aktualnie dzieje się na youtubie. Tak się wkręciłam w ten świat, że gdyby nie moja niezbyt telewizyjna twarz też bym spróbowała.

Schabowy po nowemu

Składniki:
0,5kg schabu
1 duża cebula
700ml mleka
sól, pieprz
jajko
bułka tarta

Przygotowanie:
Mięso myjemy i kroimy w grube plastry. Rozbijamy dobrze mięso, dzięki temu będzie kruchsze po usmażeniu. Cebulę kroimy w grube plastry. Do dużej miski wlewamy mleko, wrzucamy cebulę, a następnie plastry schabu. Przykrywamy szczelnie folią spożywczą i wstawiamy do lodówki przynajmniej na 4 godziny, najlepiej na całą noc. Na drugi dzień przygotowujemy standardowo kotlety. Osuszamy mięso z mleka, doprawiamy solą i pieprzem, moczymy w jajku i obsypujemy bułką tartą, a następnie smażymy na rozgrzanym oleju. Ja podawałam z ziemniakami i buraczkami. Smacznego!

Nie jest łatwo wrócić na stare-nowe śmieci. Jak to w życiu ciągle coś nowego się dzieje. Niestety dla mnie doba jest za krótka, więc blog c...

o 5/26/2017

Witajcie!

Nawet nie wiem, czy ktoś jeszcze tutaj zagląda, bo muszę przyznać szczerze, blog poszedł kompletnie w odstawkę. Ostatni wpis pojawił się 10 czerwca 2016 roku. Prawie rok, kiedy mnie tu nie było. Co się wydarzyło? Dlaczego tak długo mnie nie było? Jak się okazuje wyjście za mąż naprawdę zmienia życie. Przynajmniej moje bardzo się zmieniło. To, że mam męża to jedno, ale przede wszystkim wyprowadziłam się z Warszawy, musiałam na nowo poukładać swoje sprawy i co chyba najważniejsze, ogrom obowiązków Pani domu i żony mnie pochłonęła totalnie!

No tak, to dlaczego przestały pojawiać się wpisy na blogu, skoro jestem „perfekcyjną” panią domu? Czy zamiast gotować ciągle prasuje, piorę i wyrzucam śmieci? ;) Przyczyna jest niestety bardzo prozaiczna, moja obecna kuchnia nie pozwala mi na szaleństwa. Nie mam piekarnika, kuchenki gazowej i podobnych wygód. Dlatego kuchnię, zdrowe odżywianie i pilnowanie stricte diety zawiesiłam na kołku. Prawda jest też taka, że przez tą sytuacje, moje gotowanie ogranicza się do minimum, wypadłam trochę z obiegu.

Dlatego mąż w ramach moich kolejnych, 18 jak wiadomo urodzin, postanowił sprawić mi niespodziankę i w prezencie kupił kurs u samego Kurta Schellera. To skłoniło mnie, aby pochwalić się Wam, że gotowałam ze znanym mistrzem kuchni, poczułam ogromny głód do gotowania i co chyba najważniejsze, jest szansa, że od lipca zagoszczę w garach na nowo! Czekam na to niecierpliwie, bo robienie 3 razy w tygodniu kotletów, co prawda pod różną postacią, ale jednak, mnie już nie zadowala. Kurs uświadomił mi jak bardzo tęsknię za gotowaniem i zapachem pieczonego ciasta. Bardzo mi tego brakuje, ale może już za momencik zacznę Was zasypywać przepisami :)

Chciałabym jeszcze wrócić do kursu, bo jest on dla mnie kluczowy. Prawdziwa profesjonalna kuchnia w Akademii Gotowania Kurta Shellera. Kiedy tam weszłam poczułam się obco. Dawno nie miałam w ręku blendera, nie używałam maszyny do ubijania piany, czy nie dotykałam wypasionych garnków, nie tych z Ikea za 10zł ;) A tu nagle nie dość, że muszę to sobie wszystko przypomnieć, uruchomić głowę i ręce, to właśnie na nie patrzył sam mistrz! Trema była ogromna, ale na szczęście Szef jest normalnym, przesympatycznym człowiekiem, który zaraża swoją pasją i pomaga w trudnych chwilach, kiedy zwątpiłam jak musiałam trybować kurczaka ;) Wielka przygoda i wspaniałe 5 godzin spędzone w kuchni, w której nie ma czasu odpocząć ani na sekundę. Trzeba być czujnym, nadążać i mieć oczy dookoła głowy!

Byłam na kursie Viva Italia, który obfitował w pyszne dania kuchni włoskiej. Co gotowaliśmy? Kurczaka w sosie cytrynowym, kurczaka w czerwonym winie, risotto, zupę fasolową, okonia morskiego, stek Rossini, ossobuco, tiramisu i panna cotta. No właśnie, pierwszy raz w życie jadłam tak przepyszną panna cotta! W końcu rozumiem, dlaczego inni ją tak uwielbiają ;) A innych daniach, ich smaku już nie wspominając. Nie sądziłam, że praca w kuchni może być tak męcząca, aż doceniłam moją pracę na co dzień, za biurkiem ;)

Grupa liczyła 8 osób, dzięki temu było kameralnie i każdy z nas mógł zamienić kilka słów z Szefem, poznać jego triki i otrzymać wskazówki jak ułatwiać sobie życie w kuchni. Podstawowe składniki do potraw przygotowywaliśmy sami według instrukcji Szefa, potem pracowaliśmy w parach, ale tak naprawdę wspólnie. Praca paliła nam się w rękach - w przenośni i dosłownie :) Szef nas bardzo pilnował, ale dzięki temu każdy z nas uczył się pilnie, aby nie zawieść Szefa. Każdą potrawę pieczołowicie przygotowywaliśmy i uczyliśmy się jak ją „przedstawić” na talerzu. Wspólna degustacja wzbogacona żartami Szefa była idealnym zwieńczeniem naszych wysiłków. Jedzenia było mnóstwo, wyszłam najedzona po kokardkę! Na koniec kursu każdy otrzymał imienny dyplom potwierdzający udział w tym wyjątkowym gotowaniu oraz spis przepisów, które wykonywaliśmy.

Trochę żałuję, że nie było czasu na notatki, czy robienie więcej zdjęć. Jednak tempo momentami było zawrotne i każdą minutę chciałam wykorzystać przede wszystkim na przeżywanie, doznawanie i naukę. Co dla mnie najważniejsze, Szef jest naprawdę ciepłym i życzliwym człowiekiem, jego paluch ląduje w jedzeniu co chwila a pies podgląda i prosi o resztki :) Jest to kurs, gdzie nie pilnuje się sterylnej czystości, a pracy nie wykonuje się w rękawiczkach. Najważniejsze jest odczuwanie, pogłębianie pasji i odczuwanie radości z tego co dzieje się w kuchni. Przepisy mam nadzieję wkrótce odtworzę i będę mogła się z Wami nimi podzielić :) Mam nadzieję, że wrócę tutaj ze zdwojoną siłą i pomysłami, a Wy powrócicie razem ze mną :)